Aline zet haar frustratie om in iets positiefs

Aline: ‘Ik wil niet overkomen als een heilig boontje. Dat is altijd het risico als je het over dit soort thema’s hebt. Dat het lijkt alsof ik weet hoe het moet of het altijd goed doe. Nou, dat is helaas niet zo, maar: ik vind kansengelijkheid, inclusiviteit en grensoverschrijdend gedrag wel super belangrijk. Ik vind dat je gevoelens serieus moet nemen en grenzen serieus moet nemen. Vorige week ben ik begonnen met een nieuwe klus voor het programma tegen Seksuele Intimidatie en Seksueel Geweld van de gemeente Amsterdam. Dat is precies het soort opdracht waar ik graag iets in beteken. Het feit dat vrouwen nog zo vaak geseksualiseerd en geobjectiveerd worden, is echt niet oké.

“Het feit dat vrouwen nog zo vaak geseksualiseerd en geobjectiveerd worden, is echt niet oké.”

Waar mijn rechtvaardigheidsgevoel vandaan komt, weet ik eigenlijk niet. Het is wel iets wat ik altijd al gehad heb. Ik voel het heel sterk als iets niet eerlijk is. Op de middelbare school hadden we tijdens maatschappijwetenschappen een module ‘Criminaliteit en rechtstaat’. Ik weet nog dat ik aan de keukentafel aan het leren was en dat ik dacht: Dít is wat ik wil studeren. Rechten leek me eerst ook interessant, maar ik ben meer geïnteresseerd in het waarom. Waarom gaat de een wel de criminaliteit in en de ander niet? Wat maakt dat het voor mij geen noodzaak was? Ook in Nederland heeft niet iedereen dezelfde kansen. In mijn werk wil ik me inzetten om die kansengelijkheid te vergroten. Dan zet ik mijn frustratie hierover om in iets positiefs.

Het onderzoek dat we vorig jaar naar diversiteit in de Nederlandse filmsector deden, vind ik een goed voorbeeld hiervan. Makers die we spraken wisten allang dat de sector niet inclusief is, maar waren heel blij dat hier eindelijk een objectief onderzoek naar gedaan werd. Voor hen betekent het veel dat dit nu op papier staat. Nu kan er iets veranderen. Ik merkte dat ik in onderzoek naar zo’n gevoelig thema veel kwijt kan. Het is belangrijk dat je als onderzoeker het initiatief bij de gesprekspartner laat, dat je goed luistert, zorgvuldig bent in je woordkeuze en voldoende kennis van het onderwerp hebt.

“In mijn vriendengroep ben ik wel de activist en binnen DSP ben ik er ook veel mee bezig. Dat is soms frustrerend, ik wil natuurlijk niet altijd de Feminist Killjoy zijn.”

Ik ben wit, dus ik heb de kennis over inclusiviteit uit boeken. Ik lees veel over racisme, maar ook over de paygap tussen mannen en vrouwen bijvoorbeeld en laatst The Feminist Killjoy Handbook. Dat gaat over het dilemma waar je voor staat als je het systeem wilt veranderen: Je wilt de lieve vrede bewaren, maar je voelt ook dat een bepaald grapje niet leuk is. Het boek moedigde me aan om op dat soort momenten toch iets te zeggen. Je weet nooit wat voor effect dat zal hebben en wie je ermee kunt inspireren; misschien dat iemand anders door jouw voorbeeld in de toekomst ergens iets van durft te zeggen. In mijn vriendengroep ben ik wel de activist en binnen DSP ben ik er ook veel mee bezig. Dat is soms frustrerend, ik wil natuurlijk niet altijd de Feminist Killjoy zijn.

Laatst hadden we een workshop over het aangeven van grenzen en toen constateerden we ook weer dat het deels een generatieding is. Wat vroeger heel normaal was, is dat voor mensen van mijn generatie totaal niet. Wat goed nieuws is, want dat betekent dat ik minder hoef te doen haha! Maar er kan nog wel een tandje bijgezet worden en dat doe ik de komende jaren zeker nog vanuit DSP. Dat is een lekker gevoel, dat ik hier op mijn plek zit.’